اگر به نظر می رسد که این روزها تقریباً همه با پوست فوق حساس دست و پنجه نرم می کنند، دلیلش این است که واقعاً همین طور است. طبق گزارش «وضعیت حساسیت پوستی» برند Aveeno، حدود ۷۱٪ افراد با این مشکل مواجه هستند. مقصر می تواند استفاده بیش از حد از روتین های چند مرحله ای مراقبت از پوست با ترکیبات قوی و تحریک کننده باشد، اما در هر حال مشکل پوست فوق حساس رو به افزایش است.
پس ریشه این بحران پوستی چیست؟ بحرانی که می تواند موجب درماتیت مزمن، آکنه و عدم تحمل برخی ترکیبات مراقبتی شود؟ و افرادی که با این تغییرات زندگی می کنند، چگونه می توانند پوست خود را به وضعیت سالم بازگردانند؟ برای پاسخ گرفتن، از متخصصان کمک گرفتیم.
متخصصان معرفی‌شده:
دکتر مارینا پردو (متخصص پوست در نیویورک)
دکتر آنا چاگون (متخصص پوست در میامی)
دکتر تینا آلستر (متخصص پوست در واشنگتن دی‌سی)
دکتر جنیفر سگال (متخصص پوست در هیوستون)
پوست فوق حساس چیست؟
پوست حساس یک چیز است، و پوست فوق‌العاده حساس چیز دیگر. هر دو با پاسخ هیستامینی شدید همراه اند، اما تفاوت هایی دارند. پوست حساس که غالباً به صورت ذهنی تعریف می شود، با خارش، سوزش، احساس کشیدگی و خشکی شناخته می شود و معمولاً علائم ظاهری ندارد. اما پوست فوق حساس که به آن پوست واکنشی یا غیرقابل تحمل هم می گویند، خیلی سریع تر نسبت به عوامل محرک واکنش نشان می دهد و علائمی شدیدتر مانند قرمزی، کشیدگی، سوزش، خارش، خشکی، پوسته‌ریزی، ورم و حتی درد را از خود نشان می دهد.
همه افرادی که پوست بسیار حساس دارند، الزاماً زمینه ژنتیکی ندارند. پوست در طول زمان می تواند حساس تر شود و هر کسی ممکن است دچار حساسیت پوستی شود، به‌ویژه زمانی که سد محافظ پوست آسیب ببیند. علت هر چه که باشد—چه عوامل محیطی، تغییرات هورمونی، لایه‌برداری های شدید، درماتیت تماسی یا حتی فرایند طبیعی پیری—زندگی با پوست فوق حساس می تواند طاقت‌فرسا باشد، و افراد بیشتری در آمریکا این موضوع را تجربه می کنند.
اگر چه ممکن است به نظر برسد پوست یک شبه حساس می شود، اما دکتر پردو توضیح می دهد که این فرآیند معمولاً تدریجی است: از پوست نرمال به پوست حساس و سپس به فوق حساس پیش می رود. نشانه های اولیه مانند قرمزی، گزگز، خارش و خشکی اگر به موقع شناسایی شوند، می توان روتین مراقبتی را اصلاح کرد.
دلایل اصلی پوست حساس
به گفته دکتر آنا چاگون، افزایش آلودگی ها، استفاده گسترده از محصولات با ترکیبات خشن، و قرار گرفتن بیشتر در معرض نور آبی صفحه نمایش‌ها، از جمله عوامل اصلی افزایش حساسیت پوست هستند. همچنین، استرس، آلرژی های محیطی و تغییرات رژیم غذایی هم می توانند این وضعیت را بدتر کنند. مصرف زیاد غذا های التهابی، شیرین و فرآوری شده و کم‌آبی بدن نیز بر سلامت پوست اثر می گذارد.
دکتر تینا آلستر هم موافق است و محصولات مراقبتی ساینده را عامل اصلی حساسیت بیشتر می داند. او توضیح می دهد که بازار محصولات مراقبتی بسیار بزرگ شده و بسیاری از افراد بدون آگاهی از ترکیبات، از آن‌ها استفاده می کنند. این نا آگاهی موجب آسیب به سد پوستی شده و حساسیت را بیشتر می کند. استفاده بیش از حد از لایه بردار ها، اسید ها و حتی درمان های کلینیکی مثل لیزر و پیلینگ شیمیایی هم می توانند باعث از بین رفتن رطوبت و عملکرد دفاعی پوست شوند.
از سوی دیگر، عملکرد نامطلوب میکروبیوم پوست نیز نقش دارد. دکتر آلستر می گوید میکروبیوم در حفظ سد پوستی سالم و دفاع در برابر عوامل بیرونی بسیار مهم است، اما بسیاری از محصولات مراقبتی باعث بر هم خوردن تعادل میکروبی پوست می شوند و زمینه ساز بیماری هایی مثل آکنه و اگزما می گردند.
فرآیند طبیعی پیری هم می تواند پوست نسبتاً حساس را به پوست فوق حساس تبدیل کند. دکتر جنیفر سگال می گوید که حساسیت بیشتر در دوران یائسگی و بعد از آن رایج است، به دلیل کاهش استروژن، کلاژن، الاستین و چربی ها که باعث نازک تر شدن پوست و افزایش آسیب پذیری آن می شود. بیشترین تأثیر در پنج سال اول بعد از یائسگی دیده می شود. در این دوره، تولید چربی کم می شود، رطوبت کمتر حفظ می شود، و سرعت ترمیم سلولی پایین می آید.
نقش سد پوستی قوی
دکتر سگال سد پوستی سالم را مانند خط دفاع اول در برابر آسیب های خارجی توصیف می کند. هر چیزی که آن را تضعیف کند، موجب خشکی، تحریک، قرمزی، خارش و حتی اگزما و آکنه می شود.
او برای محافظت از سد پوستی استفاده از شوینده های ملایم بدون خشک‌کنندگی و مرطوب‌کننده های بدون عطر را توصیه می کند.
بازگرداندن تعادل به پوست
برای بازیابی تعادل در پوست فوق حساس، محصولات ملایم و بدون عطر بسیار مهم هستند. دکتر آلستر می گوید از هر چیزی که تحریک کننده است مثل رتینوئیدها یا لایه‌بردار ها باید دوری کرد. محصولات غنی شده با سرامید ها و مرطوب‌کننده هایی با مواد جذب‌کننده رطوبت مفید هستند.
دکتر چاگون ترکیبات آرام‌بخش مثل آلوئه‌ورا، بابونه و عصاره جو دوسر را پیشنهاد می دهد و همیشه توصیه می‌کند قبل از استفاده از محصول جدید، تست پچ انجام شود.
محافظت در برابر آفتاب نیز حیاتی است. دکتر آلستر می گوید که افراد با پوست فوق‌حساس باید از ضدآفتاب های فیزیکی حاوی زینک اکساید و تیتانیوم دی اکساید استفاده کنند و از فرمول های شیمیایی دوری کنند.
در کنار مراقبت خانگی، درمان های کلینیکی نیز می‌توانند کمک کنند. دکتر آلستر فیشیال های آبرسان، لیزر های فرکشنال، میکرونیدلینگ، امواج رادیویی و سونوگرافی متمرکز را برای افزایش کلاژن توصیه می کند. او همچنین می گوید که نور درمانی LED برای کاهش التهاب و بهبود پوست مفید است و پس از لیزر کاربرد دارد. دکتر سگال نیز اشاره می کند که برخی پیل های کلینیکی مانند آلفا هیدروکسی اسید ها می توانند به آبرسانی و کاهش حساسیت کمک کنند.
منبع: newbeauty.com
دیدگاهتان را بنویسید